Hayat beklenmedik sürprizlerle dolu. Geçtiğimiz günlerde 56 yaşındaki bir kadının sağ bacağındaki karıncalanma hissi, onu hayatının en zor dönemine sürükledi. Normal bir yaşam sürdüren kadın, bu sıradan belirtileri umursamayarak günlük aktivitelerine devam ediyordu. Ancak, bir sabah uyandığında hissettiği uyuşma ve karıncalanma, onu hastaneye gitmeye zorladı. Kendini tehlikede hissetmeye başlamıştı ve bu durum, kenara atabileceği bir sorun olmadığını gösteriyordu. Yapılan tetkikler sonucunda aldığı teşhis, sadece onu değil, tüm ailesini derinden sarstı: “Üç hafta ömrün kaldı.”
Kadın, sağ bacağındaki karıncalanmayı ilk kez yaşadığında bunun geçici bir durum olduğunu düşündü. Ancak zaman içerisinde bu hissin sürekli hale gelmesi ve günlük yaşamını zorlaştırması, onu uzman bir doktora başvurmaya yönlendirdi. Doktor, hastanın şikayetlerini dinledikten sonra hemen bazı testler yapmaya karar verdi. Yapılan MR ve kan testleri sonucunda, beklenmedik bir teşhis konuldu. Damar tıkanıklığı ve ilerleyen bir kanser vakası, kadının sağ bacağındaki karıncalanmanın altında yatan sebeplerdi.
Doktor sonuçları açıkladığında, kadının dünyası bir anda karardı. Hiç beklemediği bir şekilde, ölümle yüzleşmek zorunda kalmıştı. 56 yaşındaki bir bireyin, bu yaşta böyle bir teşhis alması elbette ki zordu. Sağlıklı bir yaşam tarzı benimsemesine rağmen, vücudunda gelişen bu rahatsızlık, nasıl bir mekanizma ile ortaya çıkmıştı? Kadın, o an sadece hayatta kalmak ve ailesine veda etmeden yaşamak istiyordu.
Doktorun kendisine verdiği süre, sadece üç hafta olarak belirlenmişti. Bu süre boyunca kadın, hayatta kalmak için çabalarken, ailesi de bu süreçte onun yanında olmak için elinden geleni yapıyordu. Çocukları ve eşi, annelerinin veya eşlerinin yanında olmasını sağlamak için işlerini bırakma noktasına geldiler. Her bir aile üyesi, içten bir sevinç ve umutla dolmuştu; ama içlerinde bir korku da vardı. Bu kısa zaman diliminde nasıl bir yol haritası çizmeliydiler? Hiçbir şeyin anlamı kalmamıştı. Sevdiklerine veda etme düşüncesi, her birini derinden etkiliyordu.
Kadın, her gün hastaneye gitmek zorunda kalıyordu. İlk başta tedaviye olumlu yanıt vermiş gibi görünse de, zaman geçtikçe belirtiler kötüleşmeye başladı. Hastaneye gelen doktorlar, tedavi sürecinin olumsuz sonuçlar doğurabileceğini, bu süreçte ailenin destek olması gerektiğini vurguladılar. Çocukları ve eşi, her ihtimale karşı yanında durarak, o anı en güzel şekilde geçirmeye karar verdiler. Birlikte güzel anılar biriktirebilmek için her gün ondan daha fazla enerji ve pozitif bir tutum sergilemeye çalıştılar.
Üç hafta boyunca; aile birlikte vakit geçirdi, birlikte yedi, güldü ve gözyaşları ile dolu olan anlar yaşadı. Hayatın ne kadar değerli olduğunu anlamışlardı. Ancak, kadının durumunu iyileştirmek için epey çaba harcanmıştı. Ailesi, onu daha iyi hissettirmek için elinden gelen her şeyi yapıyor; ona pozitif düşünmenin gücünü anlatıyordu. Ancak tıbbi gerçeği değiştirebilirler miydi? Kadın, aile sevgisinin çoğu zaman tedavi yerine geçebileceğini düşündü. Kendisiyle barışık hale gelmeye çalıştı ve en önemlisi, bu süreçte birlikte olmanın getirdiği mutluluğu yaşamak istedi.
Dört hafta sonunda kadının durumu daha da kötüleşti. Başlangıçta umutsuz bir aşamada kalsa da, aile birlikte geçirdikleri vakitlerde sayısız anı biriktirmek ve hayatın anlamını bulmak adına bir araya geldi. Son günlerinde bile pozitif kalmaya çalıştılar, zorunlu bir ayrılığın eşiğindeydiler ama sevdiklerine ne kadar değer verdiğini her şartta göstermek istiyordu.
56 yaşındaki kadının hikayesi, daha önce duyulmamış birçok hayat hikayesi arasında önemli bir yere sahip. Sağ bacağındaki karıncalanma hissinin ardında gizlenmiş olan büyük bir tehlike, aslında yaşamın ne kadar kısa ve değerli olduğunu gözler önüne serdi. Ailesinin sevgisi ve desteği ise ona moral kaynağı oldu. Sağlıklı yaşamın ne demek olduğunu anlayacak kadar zaman bulamasa da, ailesi ve sevdikleriyle geçirdiği anların kıymetini çok iyi bildi. Sonuç olarak hayat, her zaman beklenmedik sürprizlerle dolu fakat bu hikaye, sevginin gücünü ve değerini anlatıyor.
